علماى اخلاق روزه را به روزه عوام، روزه خواص و روزه خواص الخواص درجه بندى کرده‏اند

آنچه علماى اخلاق فرموده‏اند، برگرفته از مجموع روایاتى است که در این زمینه وجود دارد. امام باقرعلیه السلام درباره روزه «عوام» مى‏فرماید: «روزه‏دار هر کارى انجام دهد، براى روزه او زیانى ندارد اگر از چهار کار خود دارى کند: خوردن، آشامیدن، آمیزش با زنان و فرو رفتن در آب«.(1)

امام صادق‏علیه السلام در باره روزه «خواص» مى‏فرماید: «هرگاه روزه‏دار بودى، باید گوش و چشم تو در برابر کارهاى حرام و همه اعضاى تو در برابر کارهاى زشت نیز روزه‏دار باشد«.(2)

حضرت على‏علیه السلام در باره روزه «خواص الخواص» مى‏فرماید: «روزه قلب و خود دارى از فکر گناه، برتر از روزه شکم و خود دارى از خوراک است«.(3)

پى‏نوشت‏

 (1) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 107.

 (2) بحار الانوار، ج 96 ص 292.

 (3) ر. ک: غرر الحکم و درر اللکلم.